Taj mali bend iz Teksasa kako sebe vole da nazovu. Legende rokenrol i bluz scene nastali su 1969. godine, te ove godine su na turneji povodom 50 godina postojanja. Bili Gibons (brada i gitara), Dasti Hil (brada i bas) i Frenk Bird (brko i bubnjevi) nastupili su sinoć u dvorištu predivnog dvorca Klam u Austriji i tako sa nama proslavili svoj jubilej. Nikakva to rođendanska zabava ne bi bila da nema gostiju, te prije bradatih rokera uživali smo uz Ritchie Kotzen, Mother’s finest i Foreinger.
Riči Kotzen svima dobro poznat kao rok gitarista koji ima istančan i energičan ton a i takve nastupe. Tako je bilo i ovaj put, u pratnji bubnjara i basiste proveo nas je kroz svoju karijeru. Svaki ton je kao “nacrtan” iskren, tačan, silovit a i publici je predstavio svoju novu pjesmu “Venom” koju je publika prihvatila sa oduševljenjem.
“Mother’s finest” su sledeći, rasplesana fanki ekipa natjerala je sve prisutne na ples i pozitivnu energiju. Uz poruke mira i fanki ritam uživali smo nekih devedeset minuta, a prošlo je kao deset sekundi. Energična pjevačica imala je sjajnu interkaciju sa publikom tako da je to bila sjajna zabava.
Opšte oduševljenje publike izazvao je rok bend star 40 godina, “Foreinger”. Iskusna američka rok ekipa je priredila vrhunsku zabavu, već od prve pjesme osjeti se naboj pozitivne energije i u publici i na bini. Nakon nekoliko pjesama pjevač već skače u publiku i grli se sa svima te u glas pjevaju.”Cold as ice”, “Waiting for a girl like you”, “Urgent”, “Dirty white boy” su samo neki od hitova u kojima smo uživali. Pravo iznenađenje je bio gost, na bini im se pridružio Mik Džons, legenda svjetske rokenrol scene, odsvirao sa njima nekoliko stvari i počastio nas sa par solaža. Naravno nismo im dali da odu bez bisa, tako smo na bis dobili “I want to know what love is” i “Hot blooded” i tako se pozdravili od ove sjajne ekipe.
Na red dolazi taj mali bend iz Teksasa, specifični set bubnjeva sa afričkim maskama i stalci za mikrofone u obliku auspuha nagovještavaju da uskoro počinje koncert. Izlaze na binu, praćeni ovacija i apluzima prepunog platoa ispred dvorca Klam.
Kreće “Under pressure” i eksplozija dobrih emocija i pozitivne energije. Šarmantno, lagano, bez puno pompeznih rekvizita provode nas kroz svoje hitove. “Gimme all your lovin”, “Sharped dressed man”, “Sixteen tons”, “My head in Missisipi”, “Just got paid” su samo neki od hitova u kojima smo uživali.
Što se onog prepoznatljivog tiče ne brinite ništa se nije promjenilo. Sviraju gitare koje su oni prefarbali, zatim gitare prekrivene krznom, tokom solaže su nevjerovatno sinhronizovani u pokretima i da Bili i dalje ne nosi upaljač nego u pola pjesme “žica” roudija da mu zapali cigaretu.
Naravno da publika nije dopustola da nastup prođe bez bisa, vraćaju se na binu i sviraju “La grange” i “Tush” na opšte oduševljenje svih prisutnih. Odlaze sa bine, ali mi im ne dozvoljavamo, jer ipak stojimo tu skoro šest sati čekajući “bradonje” te ih na sav glas zovemo nazad. Uspjeli smo, izlaze na binu te nam sviraju “Jailhouse rock” što je nama i više nego dovoljno. Bila je to jedna divna rođendanska zabava, a vama predlažem da ih pogledate ukoliko ih volite jer Bili još uvijek ima onaj ton od kojeg vas obuzme sveopšti najež.
Autor: Zoran MATIĆ
