U Koncertnoj dvorani Banskog dvora 26. februara (srijeda) održan je koncert DEJAN TERZIĆ KVARTETA.
Pored jednog od najpoznatijih evropskih bubnjara Dejana Terzića, publici su se predstavili vrhunski muzičari Bojan Zulfikarpašić (klavir), Matt Penman (bas) i Chris Speed (saksofon).
Posjetioci su imali priliku da čuju nove kompozicije Dejana Terzića koje će se naći na drugom kompakt disku ovog kvarteta. Dejan Terzić Kvartet nastao je 2015. godine, a lider ovog sastava ispričao je kako je to toga došlo.
-Godine 1982. upoznao sam Bojana Zulfikarpašića, 1989. godine saksfonistu Chris Speed-a, a basistu Matt Penman-a sam upoznao na Festivalu u Sarajevu 2001. godine. Svirao sam sa različitim bedovima, snimao različite CD-ove, počeo sam da radim kao kompzitor . Jednog dana, 2015. godine sam shvatio da nisam dugo imao jedan klasični kvartet sa kontrabasom, klavirom, saksofonom I bubnjem. Sjetio sam se Bojana, često smo se sretali na festivalima, takođe bilo mi je jasno da će Chris Speed svirati saksofon jer sam sa njim snimio nekoliko kompakt diskova i sjetio sam se i fantastičng basiste. Tako je sve počelo i od tada uspješno sarađujemo – kazao je Dejan Terzić
Pijanista Bojan Zulfikarpašić rekao je da su kompozicije koje sviraju ustvari Terzićev svijet koji je komponovao misleći na ostale članove sastava.
-Zato je i izabrao muzičare koji su karakterno jaki, ljude koji su izgrađene muzičke ličnosti. Ono što je meni posebno u ovoj saradnji je ta moja uloga. Do sada sam uvijek bio lider ili kolider, a ovdje sam klavirista. Meni ta uloga ne mijenja ništa, tu moju ideju o kvalitetu koji treba da dam na koncertima. Saradnja sa Dejanom ostavlja mnogo prostora za improvizaciju. Rekao sam već da on komponuje sa nama u mislima i očekuje da i mi razvijamo stvari na svoj način – naglasio je Zulfikarpašić.
DEJAN TERZIĆ rođen je u Banjaluci. Njegova porodica preselila se u Njemačku kada je Dejan imao tri godine. Klavir je počeo svirati sa šest, a bubnjeve sa dvanaest godina, svirajući prvo u rok i fank bendovima. U svijet džeza ušao je na sporedna vrata. Slušajući Stingov album “Bring On the Night”, pažnju su mu ukrali pijanista Kenny Kirklanda i saksofonista Branforda Marsalisa. Tog momenta počelo je njegovo ozbiljno istraživanje džez muzike.
U ljeto 1991. godine Terzić je otputovao do Vermont jazz centra (Brattleboro, Vermont, SAD), kojim je upravljao legendarni Mađar, gitarista Attilla Zoller. Attilla se pokazo kao jedna od uticajnijih figura u Dejanovom karijeri, ohrabrujući ga i upućujući ga u suptilnosti grupne dinamike i improvizacije. Tokom istog ljeta Terzić postaje član kultne škole “New York’s Drummer’s Collective”, gdje je, između ostalih studirao zajedno sa Marvin Smitty Smithom i Bill Stewartom. Po povratku u Njemačku, Dejan je počeo studirati na konzervatorijumu u Wurzburgu gdje se upoznao sa bubnjarom Billom Elgartom, jednim od najoriginalnijih kreativnih bubnjara na sceni. Terzićev komentar bio je: “… doveo me do nekih doista različite stvari … ”
Njegovo
sviranje počela je privlačiti pažnju kolega muzičara koliko i publike – a potom
se počinju nizati nagrade: Young Bavarian
Jazz Lion (1994/95), Najbolji bubnjar
Krakovo festivala (1994), Najbolji
bubnjar Lajpcig festivala (1995), Najbolji
muzičar Međunarodnog jazz festivala Oberkohen (1995), Kulturna nagrada Nirnberga (1997), Jazz nagrada grada Minhena (2004) i kao kruna, ECHO jazz nagrada za najboljeg bubnjara Njemačke (2014).
Nakon gostovanja i snimanja brojnih kompakt diskova preko 20 godina, Dejan
Terzić postao je vrlo tražen i izvanredan bubnjar na europskom jazz sceni.
Godinama je gostovao i snimao s nekim od najzvučnijih imena: Joe Lovano, Lee
Konitz, Bob Berg, Nils Landgren, George Garzone, Wolfgang Muthspiel, Lionel
Louke, Gary Thomas, Roy Hargrove, Enrico Rava, Paolo Fresu, Franco Ambrosetti,
Tom Harrell, Till Brönner, Marc Ducret, Mike Formanek, Jerry Bergonzi, James
Moody, Antonio Farao, Django Bates, Palle Danielsson, Rita Marcotulli,Mark Helias, Chris Speed, Duško
Gojković, Tim Hagans, Dominique Pifarely, Michel Godard. Dejan je postao jedan
od onih muzičara na kojima se danas temelji europska džez scena. Kao sideman (engl. muzičar koji prati)
je snimio preko 100 kompakt diskova. U posljednjih nekoliko godina počeo se
fokusirati na sopstvene projekte. Ta djela ga predstavljaju i kao kompozitora
originalne muzike.
